Mijn lijf accepteren

Mijn lijf accepteren hoe het is. Voor mij als zeventwintig jarige klinkt dit als een fabeltje. Een onbereikbaar fenomeen. Toen ik slank was, voelde ik me dik. Nu ik echt wat voller ben, voel ik me modder vet. Maar niet alleen dat. Mijn lijf maakt geluidjes, er lopen grote rode strepen over mijn buik alsof ik van minimaal drie kinderen bevallen ben. (note: ik ben nog nooit zwanger geweest) Ik heb honderden euro’s betaald zodat mijn schaamhaar niet meer halverwege mijn benen komt en de donkere stoppeltjes een uur nadat ik het afgeschoren heb niet alweer tevoorschijn komen.

Mijn lijf nooit goed genoeg

Ik heb een beugel in mijn mond en net een kaakoperatie achter de rug. Iets waar ik elke dag dankbaar voor ben, al ben ik stiekem een beetje teleurgesteld omdat daarmee alleen mijn kaak naar voren is gezet en niet mijn hele gezicht magisch opgeknapt is zoals ik gehoopt had. Ik heb dieet na dieet gevolgd. Ben kilo’s afgevallen, denkend dat het mij niet zou overkomen dat het er net zo veel – of veel meer weer bij aankomt, want ik heb het nu zes weken volgehouden en volgens de wetenschap is het dan een gewoonte.

Mijn grote vijand

Mijn lichaam en ik zijn de afgelopen 15 jaar meer vijand geweest dan vrienden. Mijn lichaam dat constant naar eten hunkert, dat niet zo is als dat van de ‘knappe meiden’ die nooit zin in eten lijken te hebben. Het lijf waar ik amper naar durf te kijken in de spiegel. Laat staan dat iemand anders het te zien krijgt. Een lichaam wat er voor zorgt dat ik stiekem google naar liposuctie en lip fillers en toen ik ontdekte wat traangoot fillers waren, kwam dat ook al heel snel op het lijstje te staan van dingen die ik meteen zou laten doen als ik in het bezit kwam van een bups geld.

Mijn ontwikkeling

Ik werk elke dag aan mijn mentale ontwikkeling. Ik kan hiervoor ontzettend veel discipline opbrengen. Maar niet voor mijn lichaam. Want waarom zou ik liefde, tijd en energie geven aan iets wat ik zo intens haat. En geef me eens ongelijk, hoe hard ik er ook aan werk, dingen probeer te verbeteren. Het zal nooit zo worden als wat ik op tv en tijdschriften zie. Waarom zou ik dan nog proberen?

Mijn lijf accepteren

Ik heb ontdekt dat het nooit zo gaat worden als wat ‘hoort’. En dat is waarom ik besloten heb de handdoek in de ring te gooien. Ik geef het op! Ik geef op mijn lichaam te vormen naar iets wat het nooit zal zijn.

Maar het gevecht met acceptatie, dat ga ik vanaf nu aan. Het is geen fabeltje, er zijn vrouwen die geleerd hebben van hun lijf te houden. Ik heb ze ontmoet, ze waren prachtig in alle vormen en maten. Dus waarom zou het mij niet lukken? Ook ik kan mijn lijf accepteren. Ik weet het zeker.